فرد می تواند بدون بی رحم بودن،صادق و راستگو باشد،اما این وضع همیشه مقدور نیست.مهم ترین مسئولیت یک دوست صادق،راستگویی است.بعضی افراد به منظور اجتناب از حقایق دردآور،دوستانی بر می گزینند تا آن چه را که می خواهند بشنوند به آن ها بگویند.این افراد علی رغم این واقعیت که دقیقا می دانند صداقت ندارند،خودشان را فریب می دهند.انتقاد صادقانه می تواند دردآور باشد(حرف حق تلخ است.)اگر شما آشنا زیاد،ولی دوستان کمی داشته باشید وقت آن رسیده که فکر کنید و عمق روابط خود را بررسی نمایید.

فقدان صداقت،گاهی اوقات به عنوان کاردانی،روابط اجتماعی و سیاست مصطلح شده است.آیا واقعا چنین است؟

مشکل دروغ گفتن این است که شخص باید دروغ هایش را به یاد بیاورد.صداقت مستلزم قاطعیت و تعهد است.همه ی ما در موارد زیر چند دفعه مقصر بوده ایم؟:

1-دروغ های مصلحت آمیز

2-چاپلوسی

3-حذف حقایق یا گفتن نیمی از حقیقت

4-گفتن بزرگترین دروغ با سکوت کردن

با خودتان صادق باشید سپس می توانید اطمینان داشته باشید یک آدم حقه باز از جهان کم شده است.     توماس کارلیل